Synchroniciteit
Deze luchtspiegeling
is waarheid noch leugen.
Op pasgeboren Melkwegen
staan immers nog geen
verkeerslichten op groen,
om aan dromers als ik
veilig doorgang te verlenen.
Ook het licht van de zon,
dat op zo’n speelse wijze valt
op ons slaapkamerraam, zich
– door de gesloten gordijnen heen –
een weg naar ons ontwaken baant
en zich vermengt met ons zuchten,
bestaat misschien alleen in
de zojuist door mij neergeschreven
woorden. Een schrijfsel als een
luchtbel. Het kan elk moment uiteen
spatten. En ik? Ik ben machteloos
en kan feitelijk alleen maar hopen
dat jij aan het eind van dit gedicht
synchroon naast mij ontwaakt.
Reactie plaatsen
Reacties