Vers van de pers, een boekje van mijn toneeltekst URBEX. Ik ben dol op toneelteksten schrijven.
Twee Urbex fotografen belanden in een voormalige psychiatrische kliniek. Tot hun verbazing ontdekken ze dat een van de ruimtes in het pand bewoond wordt door een bejaarde man. Hij beweert er al sinds 1984 te wonen.
Kitty, een van de twee fotografen en nieuwsgierig naar het verhaal van de kluizenaar, keert enkele dagen later terug naar de locatie. Na enkele bezoeken leert ze langzaam maar zeker de dichter Thomas steeds beter kennen. Hij vertelt haar al jaren aan iets groots en meeslepends te werken. Tevens verhaalt hij over het tragische verlies in 1980 van zijn geliefde en muze Emma. Vier jaar na deze traumatische ervaring verlaat hij zijn dochter en neemt zijn intrek in de voormalige psychiatrische kliniek, waar hij zelf als kind als patiënt werd verpleegd.
Na verloop van tijd begrijpt Kitty dat de man er niet alleen woont. Spoken uit zijn verleden (en heden) waren in de voormalige kliniek rond en stichten voortdurend verwarring. Ze leert al deze spoken een voor een kennen en verwerft inzicht in het grootse en meeslepende dat Thomas meent te kunnen creëren.
Reactie plaatsen
Reacties